இந்த கவிதை இளைஞர்களுக்காக அல்ல

முதன் முதலாக

என் காதலை

உன்னிடம் சொன்ன போது ,

நீ சிந்திய புன்னகை

இப்போதும் அதே ஈரத்தோடு

கிடக்கிறது

என் மனக்கிளையில் .

பனி தூவும்

பின்னிரவுப் பொழுதுகளில் ,

நாம் நிகழ்த்திய

முன்விளையாட்ட்டுச சிலிர்ப்பில்

அடிக்கடி மூழ்கி விடுகிறேன் .

கலவி முடிந்தும்

காதல் இருந்த

வியர்வைத் தருணங்களில்

அவ்வப்போது

இளைப்பாறிக் கொள்கிறேன் .

பல சமயங்களில்

நாம் பேசிக்கொள்வதே இல்லை ,

அருகருகே அமர்ந்து

மௌனத்தின் மடியில்

இதமாய்த் தலை சாய்ப்பது

நமது வாடிக்கையாய் இருந்தது .

உன் முடிவு

முன்கூட்டியே தெரிந்து விட்ட போது

எனக்காக அழுதவள்

நீ மட்டும் தான் .

நடுக்கூடத்தில்

உன்னைக்கிடத்தி இருந்த போது

சுற்றங்கள் சுற்றி நின்று அழுதன .

மகன்கள் மாரில் அடித்து அழுதனர் .

அமெரிக்கப் பேத்தி

ஆங்கிலத்தில் அழுதாள்

எனக்கு மட்டும் ஏனோ

அழுகை வரவில்லை .

மூன்று வாரங்கள் கழித்து

குளியலறையில் அழுதேன்

குழந்தையைப்போல .

முப்பது வருடங்களுக்கு

முன்பிருந்த ,

பிரம்மச்சர்ய சூன்யம்

எனை மறுபடியும்

ஆட்கொண்டது .

ஒவ்வொரு முறை

சுவாசிக்கும் போதும் ,

உணவு கொள்ளும் போதும் ,

இதய நோய்க்கு

மருந்துண்ணும் போதும் ,

உயிரோடிருக்கும் குற்ற உணர்ச்சியில்

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்

செத்துக்கொண்டிருக்கிறேன் .