போலிக் கவிஞன்

முப்பது கவிதைகளை ,

முடித்து விட்டு

உலகக் கவியாய்

உலா வருகிறேன் !

ஏழு எதுகைகள் ,

மூன்று மோனைகள் போதும்

பத்து கவிதைகள் பக்கம் பக்கமாய் ,

பூர்த்தி ஆகும் !

கற்பனையின் கருவறை

காய்ந்து கிடப்பதால் ,

குறிப்புத்தாளை கழிவறைக்கே

எடுத்துப்போகிறேன் !

எவனோ என்னை

"வாலி " என்றான் .

"போலி " என்பதே

பொருத்தமாயிருக்கும் !

நான் அடுத்த

வைரமுத்துவாம் !

கண்ணாடி முத்து என்பதே

கச்சிதமாய் இருக்கும் !

நல்லவேளை ,

கண்ணதாசனை விட்டுவிட்டார்கள் !

இல்லையெனில் ,

"கடுகுதாசன் " என்கிற

உப்பில்லாத உவமையை

தமிழுக்குத் தந்திருப்பேன் !

ஒருவேளைச் சோற்றை

உண்ணும்போதே ,

அடுத்த வேளையை

எண்ணிப்பார்க்கும்

சராசரி மனிதமனம்

படைத்தவன் நான் !

அதனால் தான் ,

பாராட்டப்படும் போதெல்லாம் ,

அடிவயிற்றிலிருந்து புறப்படும்

பயப்பந்து தொண்டையை அடைபபதால் ,

எனக்கு வார்த்தைகளே வருவதில்லை !

நான் ,

கலைமகளின் காலை

கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொள்கிறேன் !

அவளோ உயரப் பறக்கிறாள் - நான்

அந்தரத்தில் அலைகிறேன் !

முன்னூறு பிரதிகள் கண்ட - என்

முதல் தொகுப்பை ,

முழுதாய்ப் படித்தவன்

நான் மட்டும்தான் !

ஒவ்வொரு கண்காட்சியிலும் ,

தலையில் துண்டு போட்டு

நிற்கும் ஒருவனை

நீங்கள் பார்த்திருக்கலாம் !

அவன் வேறு யாருமில்லை

என் முதல் தொகுப்பை

பதிப்பித்தவன் !

ஒருமுறை ,

ஆறாம் வகுப்புச்சிறுவன்

அடுக்கடுக்காய் எழுதியதை

ஆசை ஆசையாய் ,

என்னிடம் காட்டினான் !

அப்பாடா ......

அடுத்த தொகுப்பிற்கான

ஆறு கவிதைகள்

அடுத்தடுத்துத் தயார் !

இன்னும் ஏழு கவிதைகள் தேவை !

இருக்கவே இருக்கிறான்

ஏழாம் வகுப்புச் சிறுவன் !

அடுத்த கண்காட்சியில் நீங்கள் ,

தலையில் துண்டு போட்ட ,

இரண்டு பேரைப் பார்க்கலாம் !

என்னைப்போய்

கவிஞன் என்று வெளியில் சொல்லாதீர்கள் !

எவனும் வாய்வழியாய்ச் சிரிக்கமாட்டான் !