பார்வையற்றவன்

அவன் ஒரு
குருடன் !

அந்தப்
பேருந்து நிறுத்தத்திற்கு
எங்கிருந்தோ
அவன்
வந்து சேர்ந்தான் !

என்னைத் தவிர
இன்னும் சிலர்
அங்கே
நின்றிருந்தார்கள் !

நான்
பாக்கெட்டைத் தொட்டு
சில்லறை இருப்பதை
உறுதி செய்துகொண்டேன் !

யாரிடமும்
அவன்
காசு கேட்காதது
கொஞ்சம்
உறுத்தலாக  இருந்தது !

கையிலிருந்த
குச்சியால்
தட்டித் தட்டி
தனக்கான
இடத்தைத்
தேர்ந்தெடுத்து
நின்றுகொண்டான் அவன் !

என்னைப் போலவே
இன்னும் சிலர்
அவனைப்
பரிதாபமாகப்
பார்த்தனர் !

அவன்
எங்கு போகவேண்டும் ?

அவனுக்கான
பேருந்து எது ?

யாரும்
அவனிடம்
கேட்கவில்லை !

அவனும்
யாரிடமும்
கேட்கவில்லை !

நிச்சயம்
இந்தஇடத்திற்கு
அவன்
புதியவன் தான் !

எந்தநம்பிக்கையில்
இங்கே வந்து நிற்கிறான் ?

யாராவது
அவனுக்கு
உதவுங்களேன் !

இவனும்
வாயைத் திறந்து
கேட்கிறானா பார் !

எனக்கும்
அவனை அணுக
கொஞ்சம்
தயக்கமாகஇருந்தது !

எதற்கு
வீண் வம்பு ?

பவித்ராவுக்கு
இதெல்லாம்
சுத்தமாகப்
பிடிக்காது !

மறக்காமல்
தெருமுக்குக் கடையில்
குழந்தைக்கு
பேபி பவுடர்
வாங்கவேண்டும் !

எனக்கான
பேருந்து வந்ததும்
பெருமூச்சு விட்டேன் !

ஜன்னலோரத்தில்
அமர்ந்து
மீண்டும் அவனைப்
பார்த்தேன் !

தனக்கான
பேருந்திற்காக
அவன்
காத்திருந்தான் !

எப்படிக்
கண்டு பிடிப்பான் ?

நடத்துனர்
தெரிந்தவரோ ?

இவனுக்கு
வெளியில்
என்னவேலை ?

வாயைத் திறந்து
யாரிடமாவது
கேட்டால் தானே !

ஒருவேளை
அவன்
கூடவே
ஊமையாகவும்
செவிடாகவும்
இருந்தால் ...............

சுருக்
என்றது !

என்
பேருந்து
புறப்பட்டு விட்டது !

எட்டிப் பார்த்தேன் !

எவனோ
ஒரு இளைஞன்
அவனை
அணுகிக் கொண்டிருந்தான் !

மனசுக்குள்
ஒரு
அசட்டுத் திருப்தி !