அன்பே ,
நம் மீது நமக்கு
உள்ள காதல் ,
என்றும் அழியாத
உள்ளக் காதல் !


நீயில்லாத போதும்
உன்னையே நான்
எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறேன் !
உனக்காகக் காத்திருக்கையில்
நேரம் போக ,
நொடிகளை ஒவ்வொன்றாக நான்
எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறேன் !


உன்னோடு இருக்கும்போது
இன்னும் அழகாகத் தெரிகிறது
பார் !
வெட்கப்பட்டது போதும்
கண்களைத் திறந்து
அதன் அழகைக் கொஞ்சம்
பார் !

( பார் - உலகம் , பார் - பார்த்தல் )


அடடா !
பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே
மின்சாரம் போய்விட்டதே !
உன் இதழ் திறந்து
ஒரே ஒருமுறை நகையடி !
அந்த உன் புன்னகை
மினுமினுத்தபடி வெளிச்சத்தை
முணுமுணுக்கும் பொன் நகையடி !

( நகை - சிரிப்பு , நகை - அணிகலன் )


அடியே ,
பொழுதுகளின் வீணையில்
காதலின் நரம்பை
சிறிது மீட்டு !
பிறகு ,
பெருமுயற்சி செய்தும்
எடுக்க முடியாது
உன்னிலிருந்து என்னை மீட்டு !


உன் அருகாமையில்
சுத்தமாய்
அடங்கி விடுகிறது
என் நாடி !
அதனால் தானோ என்னவோ
வேகமாய்ப் பயணிக்கின்றன
என் ஐம்புலன்களும்
உன்னையே நாடி !


எனக்குத் தெரிந்தவரை
அந்தப் பூங்காதான்
நாம் காதலின் பாடம் கற்ற
பள்ளியறை !
கூட்டம் குறைந்த தருணங்களில்
அதுவே ,
நான் உன்னை
செல்லமாக சீண்டி விளையாடும்
பள்ளியறை !


நீ உண்ணும்போது
கீழே சிந்திய
அந்த இனிப்பின் மீது
அமர்ந்து விட்டுப் பறந்தது
மோட்சம் பெற்ற அந்த ஈ !
நானும் மோட்சமடைய
நீ உண்ணும்
அந்த இனிப்பிலிருந்து
எனக்கும் சிறிது ஈ !

( ஈ - பறக்கும் பூச்சி , ஈ - கொடு )


நம் காதலைக் கொண்டாடக்
கண்டுபிடிப்போம்
மனிதர்கள் யாருமற்ற
ஒரு தீவை !
நாம் பிரிந்து விடுவோமோ
என்ற உனது ஐயத்திற்கு
உடனடியாக நீ தீவை !

( நன்றி : கவிஞர் வாலி )


நான் உன்னைப்
பார்த்துக்கொண்டே இருந்தால்
வெட்கத்தவிப்பில் நீ
திருகித் திருகியே
கிழிந்து போகிறது
உனது சேலையின் தலைப்பு !
நீயே சொல்லேன் !
இந்தக்கவிதைக்குப்
பொருத்தமானதொரு தலைப்பு !!!