இரவுப்பணி


கண்ணெல்லாம்
எரிகிறது !
மண்டைக்குள்
நரகக்காட்சி
தெரிகிறது !

பகலெல்லாம்
படுத்தே கிடந்தாலும்
வருவதென்னவோ
பாதியுறக்கம் தான் !
முந்தின நாள்
பணி தின்று தீர்த்த
மீதியுறக்கம் தான் !

இரவெல்லாம் தூக்கம்
துரத்தத் துரத்த
ஓடவேண்டியிருக்கிறது !
நடுநடுவே
எங்கிருக்கிறோமென
நம்மைநாமே
தேடவேண்டியிருக்கிறது !

எவ்வளவு முயன்றும்
முடியாமல்
சொக்கி சொக்கி
விழுகின்றன
அதிகாலை விழிகள் !
பணி முடிந்து
திரும்புகையில்
மெல்ல மெல்ல
அடைபடுகின்றன
உறக்கம் வரும் வழிகள் !

அதிலும்,
பிரம்மச்சரிய
அறை வாழ்க்கையென்றால்
அது இன்னும் மோசம் !

புறவுலகம் மறக்கும்
எத்தனிப்பில்
புழுப்போல
நெளிந்து நெளிந்தே
சக்தியெல்லாம் வடிந்து
சற்றே கண்ணயரும் வேளையில்
அறை நண்பன்
அலைபேசி
இரக்கமில்லாமல் அதிர
ஒட்டிக்கொண்டிருந்த
கொஞ்சநஞ்ச உறக்கமும்
ஒட்டுமொத்தமாய் உதிர,
பிறகு நிகழ்வதெல்லாம்
பகலென்னும்
பிரம்மாண்ட வெம்மையில்
மீண்டும்
புழுவாகித் துடித்தல் மட்டுமே !

உள்ளிருதே
பற்றியெரியும்
உறக்கத்தின் நெருப்பை
தண்ணீர் ஊற்றி
தற்காலிகமாய்
அணைத்து விட்டு,
வெந்த சோற்றை
விதியே என்று
தின்று விட்டு
இதோ கிளம்பவேண்டும்
இரவில் விழித்திருக்கும்
இன்னொரு உலகத்திற்கு !!!