மழைக் கலைஞன்

பரபரப்புக்கு மட்டுமே 
பஞ்சமே வராத 
அந்தப் பெருநகரத்துச் 
சாலையில் 
வான் பூக்களென 
பெய்து கொண்டிருந்தது 
மழை ! 

சாலையோரத்தில் 
அவன் 
சுருண்டு கிடந்தான் 
தன் 
ஒற்றைக் கையை 
மழையில் 
ஏந்தியபடி ! 

ஒரு 
நவீன மழை ஓவியம் 
போன்றுதான் 
அந்தக்காட்சி 
முதலில் 
மண்டைக்குள் பதிந்தது ! 

கொஞ்சமிருந்த 
சில்லறைகளில் 
துன்பச்சங்கீதம் 
இசைத்துக் கொண்டிருந்த 
அந்த 
ஒற்றைக் கையும் 
மழைக்குளிரில் 
நடுங்கிக்கொண்டிருந்த 
' என்புதோல் போர்த்த ' 
அந்த உடம்பும் 
அவனொரு 
ரத்தமும் சதையுமான 
இல்லையில்லை ............ 
ரத்தமும் எலும்புமான 
ஒரு உயிர் என்பதை 
புத்தியில் அறைந்தன ! 

பரிதாபப்பார்வையும் 
மிரட்சி நடையுமாகப் 
பெண்கள் அவனைக் 
கடந்து போயினர் ! 

குடைபிடித்து 
வந்த ஒருவன் 
அந்த 
ஒற்றைக் கைக்கு 
காசு போட்டுப்போனான் 
ஏற்கனவே 
அந்தக் கை 
இசைத்துக் கொண்டிருந்த 
துன்ப சங்கீதத்திற்கு 
மேலும் 
சுருதி சேர்ப்பது போல ! 

மழைக் கலைஞன் 
போலக் கிடந்த 
அவனை 
திகைப்போடு பார்த்து 
குரைத்துவிட்டு ஓடியது 
தெருநாய் ! 

மனசாட்சியை 
சமாதானப்படுத்துவதற்காகவே 
அவனைத் 
திரும்பித் திரும்பிப் 
பார்த்தபடி சென்றனர் 
ஒரு சிலர் ! 

அதற்கு 
அவசியமே இல்லாமல் 
அலுத்துக்கொண்டு சென்றனர் 
ஒரு சிலர் ! 

ஓடிப்போய் 
அவனையெழுப்பி 
பரிதாபம் கறப்பதற்காக 
அவன் செய்யும் 
விபரீத யுத்திக்கு 
சும்மாவேனும் 
நாலு திட்டுத்திட்டி 
" இனி இப்படிச் செய்யாதே " 
என அறிவுறுத்தி 
மழைக்கு இதமாய் 
அவனுக்கு 
ஒரு தேநீர் 
வாங்கிக்கொடுக்க................ 

தோன்றத்தான் 
தோன்றினாலும் 
எல்லாரையும் போலவே 
அசட்டுப்பார்வை 
பார்த்தபடி 
அவனைக் கடந்துவிடுகிறேன் 
நானும் !!! 

=========================== 

- குருச்சந்திரன்