ஒரு விடைபெறுதல்
தேநீர்
ஆறிக்கொண்டிருக்கிறது !
மேஜையில்
எதிரெதிராக
நீ !
நான் !
தேநீருடன் கூடிய
நம் கடைசிச்சந்திப்பு !
தலைகுனிந்தபடி
நீ !
உன்னையே பார்த்தபடி
நான் !
ஒருவகையில்
நம்
முதல் சந்திப்பிலும்
இப்படித்தானிருந்தோம் !
வேடிக்கைதான் !
இருவீட்டார்
சம்மதத்துடன்
நாம்
பிரியப்போகிறோம் !
சுற்றிலும்
ஆங்காங்கே
தேநீர் அருந்தும்
காதலர்களின்
ஆசிர்வாதத்தோடு
நாம்
பிரியப்போகிறோம் !
என்
இரண்டுவார தாடி
உனக்குப்பிடிக்காதுதான் !
நினைவிருக்கிறதா
இந்த
நீல நிறச்சட்டை
நீ
வாங்கித்தந்தது !
என்
கை நகங்களில்
அழுக்குப் படிந்துள்ளது !
சற்று முன்னர்தான்
சிகெரெட் பிடித்தேன் !
என்னில்
எல்லாமே
இயற்கையாக
இருக்கின்றன
என்
புன்னகையைத்தவிர !
எனக்குப்பிடித்த
மஞ்சள் சுடிதாரில்
நீ வரவில்லை !
பவுடர்
சற்று அதிகம் !
கூந்தலில்
ரோஜா இல்லை !
நான்
வாங்கித்தந்த
பிளாஸ்டிக் வளையல்களை
உன்கைகள்
அணிந்திருக்கவில்லை !
உதட்டுச்சாயத்தைக்
கொஞ்சம்
குறைத்திருக்கலாம் !
உன்னில்
எல்லாமே
செயற்கையாக
இருக்கின்றன !
உன்
கண்களைத்தவிர !
அந்தக்கண்களில்
கண்ணீர் வரவேண்டாம் !
வரக்கூடாது !
பின்னே,
உன்னைப் புறக்கணிப்பதாய்
நான் அரங்கேற்றிய
நாடகங்கள்
வீணாய்ப்போவதா ?
உன்
தந்தைக்கு
மகிழ்ச்சிதானே !
உன்தாய்
இப்போது
அழுவதில்லையே !
உனக்கும்
ஒருவகையில்
நிம்மதி !
அந்த
அமெரிக்க மாப்பிள்ளையைக்
கேட்டதாகச் சொல் !
நல்ல வேலையை
நான் இன்னும்
தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன் !
தங்கையின்
திருமணத்திற்கு
லோன் போடவேண்டும் !
இதோ !
நாம்
எடுத்துக்கொண்ட
புகைப்படங்கள் !
இவற்றை
உன் வீட்டில்
என்ன செய்வார்கள் ?
எரிப்பார்களா ?
புதைப்பார்களா ?
கடைசியாக,
கண்கள் உதிர்த்த
கண்ணீர்த்துளிகளை
நீ
கவனிக்கவில்லையென்ற
நம்பிக்கையுடன்
நான்
எழுந்து கொள்கிறேன் ?
தேநீர்
ஆறிக்கொண்டிருக்கிறது !
மேஜையில்
எதிரெதிராக
நீ !
நான் !
தேநீருடன் கூடிய
நம் கடைசிச்சந்திப்பு !
தலைகுனிந்தபடி
நீ !
உன்னையே பார்த்தபடி
நான் !
ஒருவகையில்
நம்
முதல் சந்திப்பிலும்
இப்படித்தானிருந்தோம் !
வேடிக்கைதான் !
இருவீட்டார்
சம்மதத்துடன்
நாம்
பிரியப்போகிறோம் !
சுற்றிலும்
ஆங்காங்கே
தேநீர் அருந்தும்
காதலர்களின்
ஆசிர்வாதத்தோடு
நாம்
பிரியப்போகிறோம் !
என்
இரண்டுவார தாடி
உனக்குப்பிடிக்காதுதான் !
நினைவிருக்கிறதா
இந்த
நீல நிறச்சட்டை
நீ
வாங்கித்தந்தது !
என்
கை நகங்களில்
அழுக்குப் படிந்துள்ளது !
சற்று முன்னர்தான்
சிகெரெட் பிடித்தேன் !
என்னில்
எல்லாமே
இயற்கையாக
இருக்கின்றன
என்
புன்னகையைத்தவிர !
எனக்குப்பிடித்த
மஞ்சள் சுடிதாரில்
நீ வரவில்லை !
பவுடர்
சற்று அதிகம் !
கூந்தலில்
ரோஜா இல்லை !
நான்
வாங்கித்தந்த
பிளாஸ்டிக் வளையல்களை
உன்கைகள்
அணிந்திருக்கவில்லை !
உதட்டுச்சாயத்தைக்
கொஞ்சம்
குறைத்திருக்கலாம் !
உன்னில்
எல்லாமே
செயற்கையாக
இருக்கின்றன !
உன்
கண்களைத்தவிர !
அந்தக்கண்களில்
கண்ணீர் வரவேண்டாம் !
வரக்கூடாது !
பின்னே,
உன்னைப் புறக்கணிப்பதாய்
நான் அரங்கேற்றிய
நாடகங்கள்
வீணாய்ப்போவதா ?
உன்
தந்தைக்கு
மகிழ்ச்சிதானே !
உன்தாய்
இப்போது
அழுவதில்லையே !
உனக்கும்
ஒருவகையில்
நிம்மதி !
அந்த
அமெரிக்க மாப்பிள்ளையைக்
கேட்டதாகச் சொல் !
நல்ல வேலையை
நான் இன்னும்
தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன் !
தங்கையின்
திருமணத்திற்கு
லோன் போடவேண்டும் !
இதோ !
நாம்
எடுத்துக்கொண்ட
புகைப்படங்கள் !
இவற்றை
உன் வீட்டில்
என்ன செய்வார்கள் ?
எரிப்பார்களா ?
புதைப்பார்களா ?
கடைசியாக,
கண்கள் உதிர்த்த
கண்ணீர்த்துளிகளை
நீ
கவனிக்கவில்லையென்ற
நம்பிக்கையுடன்
நான்
எழுந்து கொள்கிறேன் ?
நல்லது நன்றி... you can visiit :http://dindiguldhanabalan.blogspot.com/2013/12/Stress-Fear.html
ReplyDeleteநன்றி நண்பரே
Deleteஎதிர்பார்க்காத கோணம்.வித்தியாசமான பார்வை..தெளிவான சிந்தனை.நன்று கவிதை
ReplyDeleteஎதிர்பார்க்காத கோணத்தை எதிர்பாராமல் வந்து ரசித்துப் பின்னூட்டம் இட்டதற்கு நன்றி தோழி
DeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete//நாம் எடுத்துக்கொண்ட புகைப்படங்கள் !
Deleteஇவற்றை உன் வீட்டில் என்ன செய்வார்கள் ?
எரிப்பார்களா ? புதைப்பார்களா ?//
நாகரீகமானப் புரிதலுடன் கூடிய பிரிதல் .....
மாறுபட்ட சிந்தனைகளுடன் நல்ல படைப்பு. பாராட்டுக்கள்.
கருத்திற்கு நன்றி ஐயா
Deleteகருத்திற்கு நன்றி நண்பா
ReplyDelete